Okres IV cesarski
Encyklopedia PWN
wybitny artylerzysta i teoretyk wojskowości, generał wojsk polskich, węgierskich i tureckich.
doktryna polityczna głosząca zwierzchność władzy państwowej nad władzą kościelną, uznająca ją za uprawnioną do ingerencji w sprawy wiary i organizacji Kościoła.
plac w staroż. Rzymie między zboczami Kapitolu, Palatynem i korytem Tybru, wybrukowany już w VI w. p.n.e.;
flamandzki rysownik i miniaturzysta;
Jezus Chrystus
założyciel i centralna postać chrześcijaństwa, które uważa go zarazem za człowieka i wcielonego Syna Bożego.
[gr. Iēsoús < hebr. Yě(hô)šû‘a ‘Jahwe zbawieniem’, skrócone do Yěšû‘],
Jezus z Nazaretu, ur. między 8 a 7 r. p.n.e., zm. 7 IV 30(?) r. n.e.,
Justynian I Wielki, gr. Ioustinianós, łac. Flavius Petrus Sabbatius, Iustinianus, ur. ok. 482, Tauresium k. Bederiany (w pobliżu dzisiejszego Niszu), zm. 14 XI 565, Konstantynopol,
cesarz bizantyjski.
